a dream coming true

Weekend Kampala

Als we aankomen in het hotel geven ze aan dat ze de couples uitelkaar hebben gehaald. Ik slaap dit weekend bij Iris. (ik vind het leuk om weer andere studenten te zien.) Ik leg snel mijn spullen op mijn kamer en we gaan uit eten bij Fuego. (dit is een restaurant met westers eten) Ik heb hier veel zin in, omdat ik de hele week oegandees eten heb gehad. Daarnaast vindt ik het leuk om met iedereen bij te kletsen en genieten van een pizza Salami.(helaas niet zo goed als de pizza van papa en stephan) Daarna gaan we terug naar het hotel en drinken daar wat. Als ik ga slapen zie ik dat ik weer in een bedje moet van 120 bij 180. Maar dit begint al te wennen.

's Ochtends worden Iris en ik wakker gemaakt door Anniek. Ze geeft aan dat zij en Niek de hele nacht ziek zijn geweest. Ze hebben allebei niet geslapen en vraagt om een paracetamol. Dit ik natuurlijk bij mij heb

Smile
, Omdat Iris en ik toch wakker zijn gaan we in het hotel onbijten, (thee met getoost brood en een gebakken ei) ik merk dat ik thee heb gemist. Na het ontbijt gaan we bespreken wat we gaan doen, omdat niet iedereen zin heeft of zich niet lekker voelt gaan Iris en ik de omgeving bekijken. We komen een leuk winkeltje tegen met souveniers. Dan beslissen we om terug te gaan naar het hotel. Als we in het hotel aankomen krijgen we te horen dat Anniek naar het ziekenhuis gaat omdat ze niets binnen kan houden. Niek en Iris gaan met haar mee naar de Surgery. Wij gaan uit eten met 2 andere studenten die rond 17 uur waren gekomen. Als we bijna klaar zijn met eten word ik gebeld door Iris e voelt zich niet lekker en vraagt aan mij of ik wil komen omdat ik de sleutel nog in mijn tas heb zitten. Eenmaal aangekomen in het hotel krijgen we te horen dat Anniek een voedselvergiftiging heeft en een gist in haar darmen heeft. Ze heeft hier medicijnen vooor gekregen en voelt zich al weer iets beter. De volgende dag gaan Romy, Iris, Aniek en ik weer terug naar onze stageplek. Anniek en Iris gan met ons mee, omdat ze niet goed weten hoe ze bij het nieuwe taxi-park moeten komen. Gelukkig voelt Anniek zich weer beter :)

Vanaf het hotel nemen we een Matatu naar het oude taxipark. Helaas zet de Matatu ons niet af bij het oude taxi-park. Als we uitstappen herkent Romy gelukkig de supermarkt waar we met Edias hebben afgesproken. We gaan daar even boodschappen doen. Als we naar buiten komen staat Edias al op ons te wachten. . Hij brengt ons 4en (en ik weer als pakezel) naar het nieuwe taxipark. Hier nemen we afscheidt van Anniek en Iris en lopen met Edias mee naar onze Matatu. Als we in de Matatu zitten is hij nog leeg, daarom kiezen wij ervoor om voor in te gaan zitten. Helaas moeten we een 1 uur wachten niemand wil op zondag naar ons dorp en de matatu rijd niet als het niet vol zit. Uit eindelijk vertrekken we om 15:45 naar ons dorp. Als we in Bulo (klein dorpje, maar groter dan ons dorp) aankomen worden we lastig gevallen door een oegandese man. Hij geeft een tik op mijn arm zodat ik naar hem kijk. Hij gaat heel vervelend doen. Edias zegt tegen mij dat ik hem mot negeren, dan gaat hij vanzelf wel weg. Als we wegrijden geeft hij weer een tik op mijn arm. (de gehele tijd had ik de neiging om te zeggen dat hij moet oprotten en dat hij van me af moet blijven, ik weet alleen dat dit dan niet goed had uitgepakt.) Als we uit het dorpje rijden zitten we met 22 man in een Matatu (waar normal gesproken maar 14 man inpast) Hier doen ze volgens mij mee aan een record om zoveel mogelijk mensen in een busje te proppen. (het lijkt wel een sardienenblikje) Gelukkig zitten wij voorin, maar Edias zit helemaal opgepropt achterin de auto. Rond een uur of 19:00 komen we aan in ons dorpje. Gelukkig hebben we stroom. Dan kun je tenminste wat zien :)

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!