Heeft even geduurd voordat ik weer een bericht heb gestuurd maar ik ben weer online en kan dus een verhaal plaasten

De laastste week was wat minder.... Ik heb al 3 weken problemen met mijn darmen. De ene keer kan ik wel naar het toilet (soms moet het tolet ook niet te ver weg zijn :p) en de andere keer hoef ik dagen niet.Maar zoals misschien sommige van jullie weten ga ik niet zomaar naar een dokter toe, dan moet het wel heel erg zijn. Nou dat gebeurde vorige week zondag. Zaterdag waren we uitgeweest en waren we laat thuis gekomen ik had 2 drankjes op en ben als snel overgegaan op het water. Eenmaal in het hotel heb ik 1 geslapen en daarna werd ik met verschrikkelijke buikpijn wakker. De pijn was zo erg dat ik in elkaar gedoken in mijn bed lag. Ik heb toen 3 uurop de badkamer vloer gezeten. De meiden hier zeiden tegen mij ga even in bed liggen, maar we moesten uitchecken voor half 11. Gelukkig haddenIris en Anniek nog wel een kamer enik ocht bij hun wel even crashen.'s middag ben ik nog steeds niet van de pijn af en maak de beslissing om naar het ziekenhuis te gaan. Jammer genoeg is iedereen in accasia mall en moet ik wachten opmijn klasgenoten om terug te komen. Gelukkig komen Iris en Romy eerder terug en Iris gaat met mij mee naar het ziekenhuis.

"Anders dan in Nederland"Het ziekenhuis in oegand verloopt iets anders dan in Nederland je geeft je gegevens door en je hoeft geen idee of zorgverzekeringspas te laten zien. Dan krijg je eenpapier en moet je naar een loket lopen om te betalen voor de doktersafspraak. Als je betaald hebt mag je in de wachtkamer wachten. Gelukkig is het rustig dus ben ik snel aan de beurt. Eerst word je door een verpleegkundige gewogen (joepie ben 5 kilo afgevallen) en daarna word jebloeddruk, zuurstof en hartslag gemeten. De verpleegkundige vraagt aan mij of ik hier rennend naar toe bengekomen. (ja hoor met die pijn ga ik rennen). Ik geef aan dat ik veel pijn heb en dat daardoor misschien mijn hartlag wat hoog is.Daarna mag je weer in de achtkamer wachten toteen dokter je komt ophalen.De dokter neemt ons mee naar een kamer en vraagt waar ik last van heb. Ook vraagt hij of ik syptomen heb van Marburg. "even gaat er door mijn hoofd heen, WTFheb ik Marburg" maar dat kan ik snel van me afzetten en geef aan dat ikgeen last van deze symptomen heb. Dan komt de dokter me een nieuwe diagnose. Ik heb waarschijnlijk malaria (wat mogelijkis) of tyfus (dit is echt niet mogelijk volgens mij, ik ben hier voor ingeënt). De dokter geeft aan dat hij een bloedtest wil afnemen en een feceskweek(voor de mensen die niet weten wat een feceskweek is, dat is als je in een potje moet poepen).Ik loop eerst naareen loket toe om voor de labaratorium kosten te betalen. Daarna klop ik aan bijhet lab. Hier zit een man die mijn bloed gaat prikken. Ik vraag eerst aan hem of hij goed kan prikken? Hij geeft aan dat hij goed kan prikken. Iris gooit er nog een schepje bovenop door te zeggen dat ik een verpleegkundige ben en dat ik weet hoe je moet prikken. Ik merk aan de man dat hij zenuwachtig wordt. Gelukkig is hij een hele goede prikker en dat zeg ik hem dan ook. Je ziet hem meteen opvrolijken enhij geeft aan dat hij zich zeer vereerd voelt. (lijk haast wel de koningin in dit ziekenhuis).Daarna ga ik naar het toilet. Nou heb er een half uur gezeten, maar had echt zo iets ze gaan nu meteen ook alles controleren.(Het is Gelukt). Daarna moeten we een uur wachten op de uitslag, we gaan dus maar een kopje thee drinken want verder kan bij buik niets hebben. Na een uurzijn de labresultaten binnen en loop ik naarde dokter. Het valt mij meteenop dat de onstekingswaarde heel hoog zijn en dat ik dus een infectie heb. Als we bij de dokter zijn geeft hij aan dat ik een bacteriele infectie heb en dat ik antibioticamoet gaan slikken. Hij schrijf 2 antibiotica's voor. Deze kunnen we bij de apotheek halen, ook hier moet je natuurlijk voor betalen. Dit doe ik maar netjes. In totaal was ik rond de 100.000 shilling kwijt. dit is ongeveer 30,- euro en weer een ervaring rijker.